Punia

Punia była jedną z ulubionych miejscowości Witolda Wielkiego. Tu założył on swoją rezydencję. Jeśli damy wiarę flamandzkiemu podróżnikowi i dyplomacie, doradcy księcia Burgundii Guillebertowi de Lannoy, który w latach 1412–1413 odwiedzał WKL, żeby spotkać się z Witoldem Wielkim, musiał on udać się do Puni. Tu wielki książę spędzał parę miesięcy w roku. Podróżnik opowiadał, że w rezydencji przebywała z nim żona i córka.

Punia po raz pierwszy w źródłach pisanych została odnotowana w 1382 r., jednak uważa się, że w 1336 r. właśnie na grodzisku w Puni doszło do słynnej bitwy pod Pilėnai, podczas której obrońcy zamku oraz mieszkańcy wybrali śmierć w płomieniach, żeby uniknąć poddania się wrogowi.

Miasteczko położone jest 3 km na zachód od drogi Druskienniki–Jezno, na wysokim prawym brzegu Niemna. Zdaniem historyków, Punia to jedno z 14 najstarszych miast wczesnolitewskich. W jego herbie w przednim srebrnym polu przedstawiony jest Św. Stanisław, wskrzeszający Piotrowina. W innym, niebieskim polu srebrna podkowa obrócona końcami do góry, z niej unosi się srebrna strzała z czerwonym piórem.

W Puni zaczyna się Park Regionalny Zakoli Niemna. Kościół Św. Jakuba Apostoła w miasteczku należy do obiektów Drogi Św. Jakuba na Litwie (www.caminolituano.com).

Obenie Punia słynie z pieczonych tu w chacie Poniemuńskiego Dzuka dzikijskich kartoflanych placków zwanych "bandos".

W Puni można zwiedzić: Grodzisko w Puni, Kościół pw. św. Jakuba Apostoła, murowaną kapliczkę św. Jerzego, poświęcona pamięci uczestników powstania listopadowego, źródełko Nečiuikos, stary cmentarz żydowski w Puni.